برای دیدن گالری جدید تصاویر جراحی زیبایی بینی کلیک کنید

سوراخ ‌شدگی تیغه بینی، که به سپتوم سوراخ نیز نامیده می‌شود، وجود یک سوراخ در جداره بینی است و یک مشکل بسیار پیچیده می‌باشد. سپتوم بینی بافتی است که بینی را به دو قسمت متمایز جدا می‌کند. تیغه بینی یک پارتیشن در حفره بینی است، که اجازه می‌دهد جریان هوا به طور مناسب از راه‌های هوایی بینی عبور کند. اگر سپتوم سوراخ شده باشد، جریان هوا می‌تواند متلاطم یا بسته شود که موجب دشواری در تنفس، پوسته شدن و سایر علائم می‌گردد. مهم است که توجه داشته باشید که سوراخ در قسمت غضروفی و یا استخوانی سپتوم قرار دارد. این حفره تنها یک سوراخ تک لایه نیست و از این رو شرایط پیچیده است. این سوراخ در واقع یک حفره سه لایه تو در تو است، که باعث می‌شود اصلاح مشکل، دشوار باشد.

دلایل سوراخ‌ شدگی تیغه بینی

حفره یا سوراخ‌ شدگی تیغه بینی ممکن است به دلیل یک نتیجه ناخواسته از جراحی قبلی بینی، یک تهاجم شیمیایی به غشای بینی، یا در اثر شکستگی بینی یا سایر آسیب‌های بینی رخ دهد. استفاده طولانی مدت برخی از استروئیدها و سایر اسپری‌های بینی نیز به این مشکل مربوط است. تیغه بینی و لایه‌های پوشش دهنده آن حساس هستند و می‌توانند به راحتی آسیب ببینند.

شایعترین علل سوراخ ‌شدگی سپتوم عبارتند از:

• روش‌های جراحی بینی قبلی: متاسفانه، بسیاری از سوراخ‌شدگی‌ها پس از عمل سپتوپلاستی و رینوپلاستی رخ می‌دهد. همچنین آسیب به سپتوم می‌تواند در اثر عمل جراحی سینوسی و یا سوزاندن رگ‌های بینی به علت خونریزی بینی ایجاد شود. این موارد هنگامی که اکثر غضروف‌های سپتوم طبیعی برداشته می‌شوند کاملا چالش برانگیز هستند.
• مصرف کوکائین: حتی یک بار مصرف کوکائین می‌تواند سوراخی در تیغه بینی ایجاد کند. کوکائین به ندرت خالص است و اغلب با مواد ساینده و تحریک کننده مانند تالک یا بوراکس مصرق می‌شود که در هنگام ترکیب با کوکائین به درستی از طریق غشا و غضروف سپتوم جذب می‌شود. خود کوکائین دارای اثرات شدید عروقی است که باعث کاهش میزان خون می‌شود. مصرف مزمن کوکائین بدتر است و می‌تواند داخل بینی را به طور کامل نابود کند، و منجر به عفونت، زخم شدید و فروپاشی کلی بینی شود. در صورت تخریب کامل سپتوم و افتاگی بینی، این موارد ممکن است قابل اصلاح نباشند.
• آسیب: شکستگی تازه یا قدیمی بینی به علت تصادف یا آسیب‌های ورزشی ممکن است باعث ایجاد سوراخ شود. اغلب، این سوراخ‌ها ممکن است تا بروز علائم مورد توجه نباشند و سوراخ بزرگ شده باشد.
• عفونت: سوراخ‌هایی که در ابتدا کوچک هستند می‌توانند به علت التهاب یا عفونت ادامه دار بزرگ شوند.
• استفاده طولانی مدت از استروئیدها یا داروهای ضد انعقادی بینی: بعضی از اسپری‌های استروئیدی بینی در صورت استفاده طولانی مدت می‌توانند به مخاط بینی آسیب بزنند و منجر به سوراخ شدن آن شوند.
• بیماری‌های خود ایمنی: برخی از بیماری‌های سیستمیک شامل بیماری‌های کلیوی، التهاب عروق و اختلالات مجرای کلاژن مانند لوپوس، روماتوئید آرتریت و پلی کندریت می‌توانند به سوراخ‌شدگی تیغه بینی منجر شوند.

علائم

هنگامی که سوراخی در تیغه بینی وجود داشته باشد، بیمار می‌تواند هر تعداد از علائم ناراحت کننده و آزار دهنده‌ای را تجربه کند که زندگی روزمره را دشوارتر می‌کند. این علائم می‌تواند به صورت یک یا ترکیبی از علائم ذکر شده در زیر نشان داده شود که ممکن است بسیار وقت‌گیر، عصبانی کننده و در بعضی موارد بسیار ناتوان کننده باشد که تغییرات در شیوه زندگی را ضروری کند. علائم معمول عبارتند از:

• پوسته شدن بینی: زمانی که لبه‌های سوراخ باز باشند، با تنفس فرد پوسته‌هایی شکل می‌گیرند و بزرگ می‌شوند، که نیازمند شستشوی روزانه بینی و مراجعه مکرر به پزشک برای برداشتن کبره‌های ایجاد شده خواهد بود. گاهی اوقات، پوسته‌ها باعث بوی ناخوشایندی می‌شوند که به راحتی توسط دیگران قابل تشخیص می‌باشد. هنگامی که پوست و کبره بینی را پر می‌کند، حس بویایی بیمار نیز کاهش می‌یابد.
• خونریزی بینی: لبه‌های سوراخ می‌توانند به طور خود به خودی در زمان‌های ناخواسته خونریزی کنند. اگر خونریزی به صورت مکرر اتفاق بیفتد، ممکن است مهم باشد. وقتی که خونریزی متوقف می‌شود، پوسته‌ها و لخته‌هایی شکل می‌گیرد که پس از آن راه هوایی بینی را مسدود می‌کند.
• سوت زدن: هنگامی که سوراخ کوچک است، جریان هوا از طریق بینی باعث صدای سوت می‌شود که می‌تواند کاملا شرم‌آور و مداوم باشد.
• دشواری در تنفس: گاهی اوقات سوراخ بزرگ‌تر، چرخه طبیعی بینی را مختل می‌کند و جریان هوا باعث می‌شود که بیمار احساس کند بینی او به خوبی کار نمی‌کند. معمولا زمانی که دیواره سپتوم ترمیم می‌شود، در صورتی که زخم‌های داخلی بیش از حد نباشند، تنفس طبیعی بازمی‌گردد.
• آبریزش بینی: رینورا اصطلاحی پزشکی است که آبریزش بینی را توصیف می‌کند. وقتی دارای سپتوم سوراخ باشید، جریان غیر معمول هوا می‌تواند غشاهای داخلی بینی را خشک کند. بینی شما با تولید ترشحات در جهت تلاش برای مرطوب نگه داشتن آن واکنش نشان می‌دهد و در نتیجه بینی دچار آبریزش می‌شود.

تشخیص

سوراخ‌ شدگی تیغه بینی می‌تواند در معاینه معمول بینی یا آندوسکوپی بینی تشخیص داده شود. اگرچه مهم‌تر از آن، علت سوراخ شدن سپتوم تعیین می‌شود. متأسفانه بسیاری از بیمارانی که به پزشک مراجعه می‌کنند، در ابتدا نمی‌دانند که دارای سوراخ تیغه بینی هستند و ممکن است تنها به دنبال ارزیابی وضعیت خوش خیم‌تری مانند خونریزی مکرر بینی، گرفتگی سینوس یا درد بینی، توسط پزشک اولیه خود باشند که شنیدن این که یک سوراخ در تیغه بینی دارند، اغلب برایشان شوکه کننده است. سایر بیماران خود سوراخ سپتوم را تشخیص داده و ممکن است عادات مزمنی داشته باشند که موجب سوراخ شده است (مثلا دست کردن داخل بینی).

درمان سوراخ‌ شدگی تیغه بینی

درمان سوراخ‌ شدگی تیغه بینی برای هر بیمار منحصر به فرد است. در بعضی از بیماران که بدون علامت هستند یا سوراخ در عقب قرار گرفته است، درمان با ژل نمکی بینی می‌تواند مفید باشد. در بیماران دارای سوراخ‌های بسیار بزرگ، امکان بستن سوراخ وجود ندارد و درمان‌های محافظتی مانند محلول‌های نمکی و ژل می‌تواند مفید باشد. عمل بینی برای سوراخ شدن تیغه بینی یک نوع رینوپلاستی کاربردی است و در حالی که تکنیک‌های مورد استفاده توسط جراح متفاوت است، این روش معمولا شامل پیوند بافت از ناحیه دیگری از بدن برای پوشش سوراخ در بخش بینی می‌باشد. این فرآیند معمولا تحت بیهوشی عمومی یا بیهوشی موضعی با بی‌حسی انجام می‌شود.

سوراخ‌های کوچک

سوراخ‌های کوچک‌تر ممکن است با یک روش اندونزال قابل درمان باشند. در این روش بافت بسته می‌شود. اغلب مواقع استفاده از یک فاصله توسط فاسیا برای اطمینان از بسته شدن مفید است.

سوراخ‌های سایز متوسط

سوراخ‌های سایز متوسط می‌توانند به چند روش بسته شوند. معمولا برای سوراخ‌های کوچک تا متوسط، فلپ مارپیچ داخلی استفاده می‌شود. این فرآیند شامل ایجاد فلپ بر اساس بافت اطراف حفره مارپیچ و استفاده از آن برای بستن نقص می‌باشد. مشکل اصلی این فلاپ این است که دارای قابلیت دسترسی و کاربرد محدودی برای سوراخ‌ها است. فلپ‌های پیشرفت موضعی هم از بالا بینی و هم از کف بینی برای سوراخ‌های کوچک، متوسط و بزرگ استفاده می‌شوند. این کار به رویکرد عمل باز بینی نیاز دارد. فلپ‌ها از بالا یا پایین بینی برداشته می‌شوند و بدون فشار بسته می‌شوند.

سوراخ‌های سایز بزرگتر

سوراخ‌های سایز بزرگتر که دارای علائم هستند می‌توانند با استفاده از بافت‌های موضعی بسته شوند و در طول رینوپلاستی گسترش یابند. مزیت فلاپ‌های مبتنی بر محل این است که تامین خون، که می‌تواند در بیمار دارای سوراخ سپتوم به خطر بیافتد، مسئله مهمی نخواهد بود. در نهایت، فلپ‌های آزاد (انتقال بافت از یک ناحیه به بینی و اتصال با رگ‌های خونی) گزینه دیگری است. این تکنیک معمولا تنها برای بزرگترین سوراخ‌های سپتوم انجام می‌شود.

مراقبت‌های بعدی

یک عمل موفق، به مواردی بیش از مهارت جراح بستگی دارد. همچنین به بیمار مربوط است که اطمینان یابد اقدامات لازم برای ارتقاء رینوپلاستی ایمن و موفق و تسریع بهبودی مطلوب را انجام می‌دهد. این اقدامات به معنای رعایت تمام دستورالعمل‌ها و محدودیت‌های توصیه شده توسط جراح قبل و بعد از عمل بینی است.

دوره بهبودی اولیه معمولا یک تا دو هفته طول می‌کشد، اما تورم ممکن است تا ۱۸ ماه به طول بینجامد و بیماران باید برای چند ماه اول پس از جراحی احتیاط کنند زیرا بینی شکننده است. از آنجایی که سوراخ شدن سپتوم اغلب به علت مصرف مواد مخدر یا سایر مشکلات قابل پیشگیری ایجاد می‌شود، ضروری است که بیماران پس از این عمل به عادت‌های قدیمی روی نیاورند؛ زیرا سوراخ‌های بعدی بسیار خطرناک خواهند بود.

برای دیدن گالری جدید عکس جراحی بینی کلیک کنید